PsiNossa 66: KAYIP

“Gizli güzelliği mutlaka fark et.” (Arslan, 2020)

“Bir çocuğun ölümü ise ebeveynleri için yaşanabilecek en travmatik olaydır.” (Atadeniz, 2020)

 “Bazı kayıplar sonu gelmez bir gece gibidir. Zifiri karanlık… Güneşin doğmasını bekleyebilir ya da sadece ışığı yakar ve yoluna devam edersin.” (Aydın, 2020)

“Hayattaki tüm uğraşlarımız, ölümsüzlüğe kavuşmak içindir. Bu yazı dahil.” (Bahar, 2020)

“Bedensel ihtirası solduranlar sadece alışkanlıklar ve bellektir çünkü bellek yokken her gece ilk gece, her sabah ilk sabahtır.” (Böyük, 2020)

“Psikolojik ya da fiziksel hiç fark etmez şiddetin her türlüsüne karşıyız.” (Çaksen, 2020)

 “Korkularımızın farkındalıklı alt akıntısına dokunduğumuzda kaygı ve panik hissiyle karşılaşırız. Burada önemli olan bu hissi tanımak ve ona nefes vermektir.” (Kılıç, 2020)

“Savaş esnasında uzuvlarını kaybeden bireylerin sonraki süreçte de devam eden ağrıları bilim insanlarını meraklandırmış, olmayan uzuvların nasıl bu denli ızdırap verdiklerini anlamak istemişlerdir.” (Korkmaz, 2020)

 “Bir süre sonra Anula yüzleri bile görememeye başladı. Karşısına kim çıkarsa çıksın sırtına atlamalarına izin veriyordu.” (Onuk, 2020)

 “Varlığın buruk tadı, bir başkasının yüzünde okunmaya muhtaçtır.” (Yonat, 2020)

Dergiye ulaşmak için tıklayınız.

*Çizim, Ecem Şevval Kurt’a aittir.