Filtrelerle görünüşümüzü, maskelerde ruhumuzu gizleyip ait olmadığımız yerlerde yok oluyor, ne kadar eksildiğimizi bile fark edemiyoruz. İşte tam da bu yüzden, gel vatandaş gel; satılık hayatlar burada!

Çünkü ben bir yaşam ağacıyım, hem o yaşlı adamım hem de değilim; zihnimin içindeki birkaç küçük kıvrılmış düşünceden ibaretim. Yine de ağacımdan çıkan dallarım gökyüzüne ulaşıyor ve yaşam benim için tekrar başlıyor.

Yeni ihtimallere hazırım; ihtimalleri var ederken bir yandan onlarla var oluyorum.

Hayatımızı daha berrak görmek için camdaki izlerin çizdiği şekilleri yok saymalıyızdır. Çünkü o cam bir gün yeniden kapanabilir. Buna hazırlıklı olursak, kulpu koyduğumuz yeri unutmazsak bir dahakine dışarı çıkmamız eminim ki bu kadar uzun sürmeyecektir.