Kir, pas içinde olan, bir sürü insanı içerisinde tutabilen aynalar… Vursan kırılacak; kırılsa bir tane senin yerini milyarlarca sen alacak, Bir başkasının gözü olan aynalar…

Sadece burada durup saatlerce ağlasam, ağlasam, ağlasam… Gözyaşlarım üzerimdeki kiri, korkuyu, kötülüğü temizler mi?

Eski günlerin bir daha yaşanmayacağını ve onların artık sadece birer anı olduğu gerçeğini en acı şekilde size anlatıyor bu kokular.

Çünkü hayat, sevmeyi öğrendiğimiz küçük kız çocuklarıyla başlar.

Ne yapıyorsun? Hani gün boyu, güneş tenine ulaştığında ve yaşamak dolduğunda evrene.. Gözlerini güne çeviriyor musun mesela? Yoksa dudağının kenarındaki hüzün çizgisi artık daha mı belirgin? Ruhun bir amaca bağlandı mı yoksa özgürlükle mi kutsuyorsun kendini?