ve bir de bütün dönüş yollarını yakarak gitmek istiyorum. Kimden ya da nereden diye sorma bana, senden derim kırılırsın ve ben seni toplamaktan yoruldum.

Hayat insanı sınar, zorlar ve hırpalar; tıpkı doğaya yaptığı gibi. Sonbaharı vardır insanın, ağaçlardan dökülen hareler gibi hayatından insanların döküldüğü. Kışı vardır; ayazıyla üşüttüğü, sessizliğiyle ürküttüğü. Bahar gelir sonra, yok olduğunu sandığın tohumların filizlenmeye başlar. Sonrası yazdır; hasat mevsimi. Yüreğine ektiğini biçer insan. 

Bazen izole olabilmeyi başarabilmek, hele de bunu doğa aracılığıyla yapabilmek yeniden doğmak kadar bir arınma sağlayabiliyordu. Yürüdükçe coşuyor, coştukça yükünü unutuyordu.