Genel

Seyirciler yerinde, acılar bardağında, ölüm tam karşıda. O sahneyi aydınlatmak hiçbir ân doğru olmadı, olmayacak da…

Bir trajedinin kayıp çocuğu. O sen misin hâlâ? Kumdan kalelerin mi korumuş seni? Yoksa ruhuna taktığın prangalar mı? Her şey yolunda mı şimdi? Bu kadar sorulacak soru varken, bulabildin mi kendini?

Güneş doğmalı ve hayat akmalı; ben aydınlatmasam bile etrafı, hissetmeliyim yaşamı her zerremde.

Onlar hep o ânda, papatyaların arasında kalacaklar çünkü zamanı durdurmanın yolunu buldular: Papatyaların yapraklarından düğümledikleri sevgiyle.

Hangi yoldan giderseniz gidin, hangi yöne dönerseniz dönün bu yansıma her zaman göz kapaklarınızın altında size eşlik edecektir. Kendinizi sevmeniz için korkmadan gözlerinizin içine bakın. Neye ihtiyacınız olduğunu görün.