Yazar: Konuk Yazar

”Bir kaktüsün çürüdüğünde bütün dikenlerinden sıyrıldığına şahit oldum ve dikensiz hiçbir şey kalmayışına. İnsan yok olmadan önce var olabilmeli oysa.”

”Günler geçiyor, biz büyüyoruz. Parıldayanlara ne oluyor peki? Bünyelerindeki tüm ışığı cömertçe olduğu gibi bir şelale misali akıtarak aktarıyorlar. Bilim! Sonsuz ışığın güzel kokusu…”

”Korkunun içimi kapladığını her an, her saniye hissedebiliyordum. İçimdeki iyi ve derin gözlerin yerini; kötülükler, umutsuz hikâyeler kaplasın istemiyordum.”

”Hakkımızda herkesin karar verebildiği ancak kendimiz adına tek bir hamle yapamıyor olduğumuz bu duruma kim dur der, ya da bu saatten sonra denilebilir mi?”

“Nasıl dizleri kanamadan büyüyemezse bir çocuk, düşmeden kalkmayı da öğrenemez bir kalp. Hayat defterine gülerek yazılmalı yaralar bazen. İzi kalan yaraların ne öğrettiğine bakılmalı. “