Yazar: Konuk Yazar

Ardından bir darbe daha alındı, geri sayım başladı.

Evinin yanarken yaptığı çıtırtıları kulağında, yanık etinin kokusu burnunda… Bu kimin suçu, hak etmiş miydi?

Midesinin doyduğunu zanneden ekrandakiler her şeyin yolunda olduğuna inanmaya devam etmişler.

“Gitme vaktim geldi fakat üzülme, ben, beni görmek istediğin her anında olacağım, kalp atışlarında hisset beni ihtiyaç duyduğun her an çünkü ben senin benliğindeyim, ben bir rüya bozumu değil senin ta kendisiyim…”

Haritalara baktım, hiçbirinde evin yok. Ansiklopedilere baktım, hiçbirinde resmin yok. Sözlüklere baktım, hiçbirinde ismin yok. Aynada kendime baktım, seni gördüm. Benden başka yerin yok.