”Salıncak yapacaktı küçük çocuk
Bir ileri iki geri
Kazdığı kuyulara düşercesine
Kalkardı elbet
Capcanlı yaşamın ta kendisiydi”
Saçlarında Salıncak
Bir Devrim Rüzgarı
Savrula savrula belki de tüm bedeninle, ruhunla kendi içine çarpa çarpa görüyorsun. Ne yöne savrulursa savrulsun o hep orada olacaktı. Olduğu gibi, yeterli, kabullenmiş.
Bu Hikaye Senin
Olmamıştı insan. Her oldum dediğinde, ham kalan taraflarının keşfiyle yaşamına devam ediyordu.
Bazen yaşayan bir ölü bazense günü kurtarıp kaçan, şöyle bir dolaşıp geri gelen mahkum misali.
Düş Fırtınası
Bomboştu içi halbuki söylenecek ne çok söz, dinlenecek ne çok kalbin melodisi vardı. Belli ki yorulmuştu hayatın fırtınasının düşlerine karıştığı anlardan.
