”Alışmak zor olmadı tüm bunlara ancak alışamadığım tek şey iki âlemde de bulunan tek kişi olduğum gerçeği. Yalnızlık fikrine alışamadım bir türlü, yıllar geçse dahi ürpertiyor kalbimdeki papatyaları.”

”Sanırım aşk deniliyor buna. Herkesin farklı şekilde tasvir ettiği garip bir duygu var ya, o işte. Ben sanırım en başından beri âşık olduğum günü anlatıyorum. ”

“Bu köşkü bir yerden hatırlıyorum.” Gözyaşlarımla ıslanan çatlamış dudaklarımdan dökülen son cümleydi belki de bu, hatırlıyordum. Soğuk bir Haziran gecesinde, yeniden buluşmuştuk köşk ile.

”Farkında olmadan en sevdiklerimizin canını yakıyoruz, belki de kendi tasmamızın acısını onlardan çıkartıyoruz. ‘İnsana en çok sevdiği dokunur.’ demişti değer verdiğim bir dostum. ”