Yazar: Berceste Özdemir

“Kalbimdeki boşluğa bıraktığın aynaları izledim. Ne de olsa boşluğumu örten bir tuzaktı yansımasında gördüğüm.”

“ Ben kalbi yumuşak bir çocuktum kimsenin üzülmesine izin vermezdim. Ben yaşamak gülmekten gelir sanmış, bana bir şey olmaz sanmıştım.”

“İçimde bir yol var. Biletinde senin adın yazar. Toprağında tozun, rotasında sözün var. Haritasında siluetin neye yarar, silinmek için bekleyen bir adın var.”

Dede; ılık rüzgarın rastgele çevirdiği bir sayfanın açılmasıyla gözlerini kitaba sabitledi ve gencin çizdiği bir satırı gösterdi. “Zaten kişinin ruhsal dengesini belirleyen rastlantılar cesaretimizi arttıran yada kıran küçük şeyle değil mi?”