(Bu yazının okunması yaklaşık olarak 3 dakika sürmektedir.)
– Yine dalıp gitmişsin uzaklara. Gözlerinde hasret dolu bi bakış ufukta duran sonsuzluğu kovalıyor. Neyi beklediğini anlasam, ah bir anlasam tutup ben getireceğim sana. Narin dalgalarımın kucağında sarıp sarmalayacağım, dizinin dibine getirip bırakacağım hediyeni. Alışık değilim ki seni böyle görmelere. Ağzını açıp tek bir kelime etmiyorsun artık. Oysa eskiden saatlerce konuşurdun benimle. Kendimi sorgular oldum epeydir. Bir çare bulacağım diye bu haline, kendimden olacağım en sonunda. Anlamıyorum, hangimiz değiştik, sen mi yoksa ben mi?
Karşısında duran denizin sessiz yakarışlarıydı bütün bunlar. Saatlerdir burada tek bir kelime etmeden bekliyordu. Neyi beklediğini kendisi bile bilmiyordu oysa. Tek bildiği; burada olmak ona iyi geliyordu. Nefesine karışan bu koku cennetten esmişti sanki. Bu sonsuz mavilik cennetin ayak izlerine dolmuş bir avuç su gibiydi. Baktıkça içinde olmayı ne kadar özlediğini farketti. Havanın serinliğini umursamadan yavaşça ayaklandı. Yaklaştıkça heyecanlanır gibi köpürmeye başlamıştı deniz. Ayaklarına ılık sular yavaşça değdiğinde ürkek adımları cesaret bulmuştu.
İnsan bir avuç suda sevildiğini hissedebilir miydi? Oysa şimdi başka bir sevgiye ihtiyacı yokmuş gibi hissediyordu. Vücudunu dalgalanan suya bıraktığında hafiflemiş, bütün ağırlıkları tarafından terkedilmişti. Bedeni asla karşı gelmeden kendini suyun üstünde bulduğunda gözleri göğe kaydı. Kapkara bulutlar dağılmış, güneş sıcaklığını esirgemeyen cömert bir dost gibi davranmaya başlamıştı. Birkaç dakika öncesini düşündü uzun uzun. İçini saran sebepsiz kederi, sonu olmayan beklentileri. Şimdi hepsi anlamsız geliyordu. Gelecek yoktu burada. Geçmiş yoktu. Sadece şimdi vardı. İçinde süzüldüğü masmavi deniz, parlak bir gökyüzü ve ılık ılık esen rüzgar vardı. Adını aldığı denizin içinde bugün yeniden doğmuştu. Ruhu bugün kendine yabancı tarafları üstünden eskimiş bir deri parçası gibi söküp atmış, denizin tuzlu suyunda ilacına kavuşmuştu. Su akmış, Deniz Kızı yeniden yolunu bulmuştu.
Yazar: Seher Avcı
Görsel Kaynak:https://pin.it/7jo8W6v
