Merhaba Sevgili Okur! Geçen ay baharın gelişiyle içimizde yeşeren tohumlar bu ay filizlerini verdi ve gün ışığının eşliğinde eşsiz danslarını sergilemeye başladılar. Tıpkı bu filizler gibi Yazarlar Loncası’da bu ay yeniden oluştu ve şimdi size ilk danslarını sergiliyorlar.
Keyifli okumalar dileğiyle Yazarlar Loncası’ndan ayın önerileri sizlerle…
Oku: Dorian Gray’in Portresi/ Oscar Wilde
Muhtemelen birçoğumuzun sansürlenmiş versiyonuyla okuduğu Dorian Gray’in Portresi, Oscar Wilde’ın tek romanı olma özelliğini taşımasına rağmen benim için birçok kitaba bedel. Okuduğum ilk andan beri yıllardır etkisinden çıkamıyorum. Çoğu zaman geçmişte yazılmış bir roman satırında sıklıkla kendimize rastlarız ve hislerimizi anlamlandırmamız kolaylaşır. Dorian Gray’in Portresi tam olarak böyle bir kitap. Kendimizle yüzleşmek, günahlarımızın içimizde nasıl filizlenmeye başladığını anlamlandırmak için Dorian Gray’in yerine geçmekten daha iyi bir yol olmadığını düşünüyorum. İçindeki karanlıkla tanışmak isteyen ve bu karanlığı görmezden gelmekten kaçınan herkese bu kitabı mutlaka okumalarını öneriyorum.
Dinle: Va va vis / Florina
Gönüle ekilen umut tohumlarının yeşermesidir filizlenmek, solma gerçeğini yok sayarak açmaktan vazgeçmemektir. Evrende her şey kendi stilinde filizlenir: doğa sonbaharın ve kışın çetinliğine kafa tutar baharda filizlenerek, insan hayata kafa tutar yaşama dört elle sarılarak. Hem doğanın hem de insanın yaşamı derinlemesine hissettiği bahar ayları filizler açtırır ruhumuza. Savrulmaktansa kök salmamızı sağlar dünyaya. Ruhunuzu filizlendirecek o şarkıyla mayıs ayını selamlamak istedik. Güzel bir hayat yaratma yolculuğunda sizlere eşlik edecek şarkı: Florina’dan “Va Va Vis”. Şarkının da anlatmak istediği gibi her şeye rağmen ruhunun filizlenmesine, ömrünün çiçeklenmesine izin vermeli insan…
“Devam et, git yaşa; yolda gülümsemeyi unutma!”
İzle: Cars 3 / Brian Fee
Yeni nesil yarışçıların egemen olduğu bir ortamda, Şimşek’in eski gücünü geri kazanmasına yardımcı olan Cruz Ramirez, bir eğitmen ve destekçi olarak karşımıza çıkıyor. Son derece sevecen, işini sevgiyle yapan, her öğrencisine ayrı ayrı eğilen bir profil Ramirez. Kendi içindeki yarış ateşini hiç söndürmemiş olan Ramirez, Şimşek’in motivasyonunu artırmada önemli bir rol oynuyor. Ancak, büyük yarışın son gününde Şimşek, hızlı rakiplerine yetişmekte zorlanır ve emekliliği kabul etmeye karar verir. Pistteyken, Şimşek, Ramirez’e kendisi yerine yarışması gerektiğini söyler. Ramirez ilk başta tereddüt eder, ancak sonra bu büyük fırsatı kabul eder. Büyük bir kararlılıkla hayalini kurduğu piste adımını atar. Bu sahne, Ramirez’in sadece bir eğitmen değil, aynı zamanda bir yarışçı olarak da kabiliyetlerini ortaya koyduğu ve Şimşek’e verdiği desteği geri ödediği duygusal bir dönüm noktası olur. Serinin üçüncü filmi, bu yönleriyle zamana direnemeyeceğimizi ve birikmiş deneyimlerimizi nasıl yeni nesle aktarabileceğimize ve kendi potansiyelimizi nasıl çıkarabileceğimiz sorularına cevap vermektedir.
Düşün: Geopolitical Child Watching the Birth of the New Man / Salvador Dali
Dali’nin Amerika’da kaldığı zamanlarda yapılmış bu eserin sağ alt tarafına bakıldığında yetişkin ve çocuk figürlerini görmekteyiz. Bunlar eski kıta Avrupa ve yeni doğmuş Amerika’nın temsili olabilir. Bu figürlerin gölgelerine de bakıldığında çocuğunki yetişkinden daha uzun ve büyük. Bu da yeniden filizlenen bir kıtanın, eski güç olan Avrupa’yı geçeceğini simgeliyor olabilir. Bir sürrealist olan Dali, bu eserinde klasik sanata çokça atıf yapmıştır. Yeniden doğuş anlamına gelen ‘Rönesans’ sanatçıları olan Raffaello ve Da Vinci’nin yansımalarını 20. yüzyılda da gördüğümüz bu eser sanki klasik sanatın filizlenmesi olarak da yorumlayabiliriz. Aynı zamanda resmin merkezinde bulunan yumurta şekildeki dünyada, tam da Amerika’nın olması gereken yerde doğan figür aslında Dali için de oradaki yeni şöhreti ve kariyerindeki gelişmelerin tekrardan filizlenmesi, yeniden bir doğuşu olarak da görülebilir.
Hisset: Yaşamaya Dair / Nazım Hikmet Ran
Dünya bütün karmaşasıyla akıp giderken ve biz savrulurken onun keyfince, unuturuz ya bazen yaşadığımızı, yaşamakta olduğumuzu… İşte Nazım diyor ki tüm o karmaşa içinde dahi filizlenip büyümekten, güneşte salınmaktan ödün vermemeli insan. Bir başka filizi görmek için değil kendi göğüne ermek için yırtmalı tohumun toprağı, yeşermelisin kendi yolunda, kendince…
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde
ölüme inanmadığın için
yaşamak yanı ağır bastığından.
1947
Yazarlar Loncası
