Hikayenin gelip beni bulmasını istiyordum, ruhum tutkuyla kavrulurken bedenim amaçsızca olduğu yerde sayıyordu ve bu çatışma beni her geçen gün köşeye sıkıştırıyordu. Ruhum dışarı çıkmak ve yeni bir hikayeye başlamak istiyordu, oysaki bedenim her zamanki gibi yorgundu ve tek istediği uyumaktı. Dünkü gibi… Hatta ondan da önceki gün yaptığı gibi. 

Ben otuz yaşına sevgiyi dilenerek giren kalabalıklar içinde yapayalnız kalan bir kadınım. Kendi hapishanemde sevgiyi dilenerek kaçmayı çalışıyorum ama daha da hapsoluyorum. Herkesten ve her şeyden kaçabilirim ama o hapishaneden asla… Çünkü o zihnimin içinde, avuçlarımda gezdirdiğim yapboz parçasında ve daha da kötüsü yıldızlarda.