(Bu yazının okunması yaklaşık 3 dakika sürmektedir.)
Her zaman yukarı çıkılmadığı gibi, düşüşler de sonsuza kadar sürmez hayatta. Bazen bir hız treni gibi hızlanır, bazen ise kocaman bir dönme dolap gibi yavaşlarız. Mesele hiçbir zaman ne kadar hızlı yol aldığımız olmayacak; yoldayken hangi duraklarda durduğumuz, nerelerden geçip hangi manzaraları izlediğimiz; bize sunduğu tüm güzellikler ve şanssızlıklar içinde nasıl yelken açtığımızla ilgili her şey.
Çünkü hayat; sınavın kötü geçtiğinde, istediğin notu alamadığında, beklediğin tercihlerle karşılaşamayınca, iyi hissettirmeyen ilişkilerini kesmeye başladığında veya baş edemeyeceğini düşündüğün herhangi bir olayda bitmedi, bitmeyecek. Yalnızca dayanıklılık merdiveninde birkaç basamağı daha geride bıraktığını hayal et. Aslına bakarsan öyle de oldu; eskisinden daha sağlam ve tecrübeli olman için seni değiştirip dönüştürüyor. Eğer bugünle yıllar önceki sen birebir aynıysan, sence de garip gelmiyor mu kulağa?
Çabalamak, yok etmekten daha zordur ve genellikle cesareti kırık olanlar ikincisini tercih ederler. Emek göstermek çetrefilli ve realist bir yol, sonunda başarabilmek kadar başaramamak da vardır ancak bu yola hiç adım atmamaktansa, yoldayken üzülmek gerçek bir cesaret gerektirir. Çünkü çok daha kolaydır ve üzücüdür de var olan potansiyeli harcamak.
Bu zamana kadar yapmak isteyip de “yapamam” düşüncesiyle kaç tane hayale veda ettin, hiç düşündün mü? Yapabileceğimizi düşünmek bazen daha zor geliyor. Belki kendimize olan inancımızın eksikliğinden, belki de çevremizdeki insanların söylemleri üzerine hiç denemeden yapamamayı kabulleniyoruz. Yalnız şunu unutmayın ki değişim sadece bizde değil, çevremizdeki insanlarda da olur. Bazen insanlarla iki kere tanışırsınız. Tanıştığınız insanların ilk halleriyle hâlâ tanışık olup olmadığınızdan emin olun.
Olabilecek en iyi şekilde yol alıp her şeye rağmen başaramamış da olabilirsiniz; bu da yaşamın doğasında var olan muhtemel bir senaryodur. Denemiş dahi olsanız bazı şeyler her daim olmaz ve bu sizin suçunuz değildir. Kontrolünüz dışında gerçekleşen başarısızlıkları birer rozet gibi yakanıza takıp biriktirmeyin. Ağırlığı altında kendinize eziyet etmektense bazen olmadığını kabullenip, yeni yollara yelken açıp keşfetmeye odaklanmalısın. Ne derler bilirsin, kervan biraz da yolda düzülür. Değişimler seni yolda yakalayabilir; bir facia gibi bakmaktansa belki de bir fırsat olarak görmek, biraz içgörü gerektiren ve seni geliştiren bir olaydır.
Bana sorarsan, hayatı uçsuz bucaksız, masmavi bir denize benzetiyorum. İçinde sakince yüzebilmek her zaman kolay değil. Dalgaları bazen keyifli değil, yüksek ve sert çarpabiliyor ya da sakince yüzerken bir anda üzerine bir yosun yapışabilir. Sınırlarımı görebilmek için daha derinlere açılmayı; bu keşiften yorulursam, ayaklarımın yere değebildiği konforlu alana kaygısızca ve küçülmeden geri dönebilmeyi öğretir. Zamanla herkes, denizlerinde boğulmadan her şeye rağmen yol alabilmeyi eninde sonunda öğrenir. Eğer boğulduğunu düşünüyorsan, etrafına bir bak ve yönünü tekrar hatırlayarak veya bularak yüzmeye, yelkeni doğrultmaya başla.
Tuana Bozdemir
https://pin.it/7fMB4y9Ur
