“O an büyük bir mutluluk hissetti. Daha önce “Yapabilir miyim?” diye düşündüğü şeyler, artık “Neden olmasın?” olarak dönüşüyordu içinde. Çünkü gördüğü şeyler, sadece hayal değil; kendisinin gerçek potansiyeliydi.”

“Sil gözlerindeki yaşı. Öğren bir parça umutla yaşamayı. Belki de Tanrı sen yaşayabil diye göndermiştir o umut parçasını.”

“Çoğu insan eşyalar taşır yanında; onun yükü görünmezdi: Bir sokak lambasının altındaki sessizlik, ismini hiç bilmediği bir kadının gülüşü, çocukken izlediği çizgi filmlerin son sahnesi… Küçük ve alakasız gibi görünen ama içini sessizce büyüten her şey, onunla birlikte yolda kalırdı.”

“Ve kim bilir, belki de bıraktığımız her şeyin ardından bizi gerçekten bekleyen bir şey vardır: Daha hafif, daha dingin, daha “biz” olan bir hayat ve bu hayatla uyumlu insanlar…”