Nasıl oluyor bilmiyorum ama bir şeyler oluyor ve içi sonsuz karmaşıklıktan ve dolmayı bekleyen boşluklardan oluşan insan, bir şekilde evreni kendi hücrelerine indirgemeyi ve bütün bu karmaşıklığı ile başa çıkmayı başarıyor.
İnsanın Evreni
Hayat Bu Değişir
Hayat bana yol çizmem için bir kalem vermişti, ben de o yolu çizebildiğim en güzel haliyle çizip kontrolünü elime almaya çalışmıştım.
HAYAT AVUÇLARIMIZDA BİR TUTUMLUK
Yıldızlı bir gece mi yoksa güneşli bir sabah mı? Belki ikisi de değil. Boş levhalara umudun resmini mi çizeceğim az sonra yoksa kendi boşluğunda kaybolan insanı mı?