Belki de acı çekmeyi düşünmek kadar iyileşmeyi düşünmenin de zamanı geldiğinin işaretidir bu yazı hepimiz için.  

Koşan birinin ardından eşlik eden şarkıya elbette vuruldum kim vurulmaz ki? Üstelik doydum da hem de öyle böyle doymak değil.

Sesini ondan başka duyan olmadı. Fiziksel olarak sesi var eden şey sesin dalgalarıydı fakat sesi kimse duymazsa ses de var olmazdı. O bile emin olamadı sesinin olup olmadığından.

Ben de tam olarak bu son düşünce ile kendim için, kendimle beraber, kendime “Dünyadan Uzak” bir yer buldum. Yani sanıyorum ki henüz dünyadan uzak…

Yeni ihtimallere hazırım; ihtimalleri var ederken bir yandan onlarla var oluyorum.