O kendi tanımıyla aşkın, acının ve devrimin kadınıydı. “Yatağının kenarına oturarak resme baktı. Bulutların çerçeveye doğru taşması gerek diye düşünüyordu. Her şey insandan dışarıya taşmıyor mu? Kan, gözyaşı, bulutlar, hatta yaşamın ta kendisi…”