Uçurumun varlığı düşmenizi gerektirmezdi sonuçta.

Köşeyi dönünce tehlikenin çıkabileceği aklımıza geldiğinde olan farkındalığımız sokak boyu dizilmiş kiraz ağaçlarının da yanında olmalı.

Ama aslında bilmediğimiz şeyler bizi korkutur.

Umarım bir gün bu korkuyu yenebiliriz sevgili okur. Yine güzel bakabiliriz yarınlara. Çekeriz elimizi gözümüzün önünden. Belki kollarımızı yine açarak koşarız, ne dersin?

Sanırım yalnızca sizi ikna etmeye çalışmıyorum.