engelli yaşam

Merhabalar! Ben Sena Karaosmanoğlu. Serebral palsi hastası 22 yaşında bedensel engelli bir bireyim. Serebral palsi, doğum öncesi ve doğum sırasında beyne yeterli oksijen gitmemesi sebebiyle kas sistemini engelleyen bir beyin felci hastalığı. Hastalığımın ilk belirtisi ailem tarafından 3 yaşında, akranlarıma kıyasla yavaş hareket ediyor ve hala yürüyemiyor olmam ile fark edildi. Birçok fizik tedavi, medikal ortopedik aparatlar kullanarak kendi ayaklarımın üzerinde nispeten de olsa durabildim. Bir şeylerin yolunda gitmediğinin farkına okul çağında vardım. Okul çağına geldiğimde kendime olan güvenim azalmıştı, özellikle fiziksel hareket gerektiren oyunlara katılmıyor, tenefüslere çıkmak istemiyordum. Öğretmenimin sürekli olumlu bir ayrıştırma yapması da beni çok farklı ve mutsuz hissettiriyordu. Bir gün sahip olduğum bedeni seviyor muyum diye düşünürken psikoloji okumaya karar verdim, 9 yaşında sırf benimle teneffüse çıkmamak için bedensel engelimi öne süren arkadaşımdan dolayı bu kararı vermiştim. O beni engelim için sevmiyordu. “Peki ya ben?”, “ Ben seviyor muydum bedenimi?”, “ Beni ben yapan sağlıklı bir beden miydi?”, “ Ben sadece bir bedenden ibaret miydim?” sorularına yanıt ararken kendimi keşfettim; düşüncelerim, tercihlerim ve önemlisi de dünyaya olan şefkatim bedenimden çok daha önemliydi. Sorularıma yanıt buluyor, yanıt buldukça kendimi, engelimi seviyordum ve hala seviyorum. Şanslıydım, şanslıyım. Ayağa kalktım, dimdik durdum ve engelimin bana sağladığı tüm güzellikleri sevdim, seviyorum, hayallerimi gerçekleştiriyorum. Ben aslında sizin gibi biriyim.