Uzun otobüs yolculukları üzerinde ilerlediğimiz çizgiler gibi zihnimizdeki soru işaretlerini de geride bıraktırır. İçimize sığmayanları, zihinimizden dolup taşanları, kalbimize oturup kalanları, huzur vaat ederek gelen fakat buruk ayrılmayı görev edinen düşleri… Uzun bir yol, nereye varacağınız belli, belki saati saatine. Yolda yaşanacaklar bir giz, bir sır.
Onlarca insan aynı yola çevirmiş başlarını. Pek çok ortak noktaları var, kim bilir? Ben biliyorum ki aynı yoldan çıktılar ve aynı amaca doğrulttular bedenlerini. Şimdi aynı yolu izliyorlar, zihinlerinden geçen binbir çeşit düşünce farkıyla.
Yol boyunca kesik çizgiler beliriyor, kovalamaca oynar gibi birbiri sıra ilerleyen çizgiler. Hayat çizgisi gibi diye düşünüyorum. Birbiri sıra ilerleyen, birbirini bıraktığı yerden kapıp yine birbirine sokularak rahata kavuşan çizgiler. Kim bilir diğerleri nasıl yorumluyor bu çizgileri.
Aynı yola bakarken gördüklerimiz bir uçtan bir uca fark yaratabiliyor. Nedenini sorguluyorum çoğu kez. Yola çıkarken her birimiz başkaydık belki bu yüzden. Yolculuk bitiminde de hepimiz farklı olacağız belki en çok da bu yüzden.
Yola bu düşüncelerle başlıyorum, arada yaşananları şu an unuttum belkide. Başı var sonu var, boşlukları ben dolduruyorum hatırıma geldikçe. Benimle bu yola çıkan herkes böyle yapacaktır, umuyorum! Biliyorum ki; böylesi daha iyi.
Her şey araya giriyor, aradan çıkıyor
Arada çocuklar doğuyor, büyüyor, yürüyor
Arada evler, evlenmeler, ölümler duruyor
Arada yaz kış bahar, dünya dönüyor.
Devam ediyoruz yolumuza, binbir bilinmezle. Çok şey oluyor bu süreçte, ama ben düşünüyorum; başı belli sonu belli ve arada yaşananlar hep bulanık kalsın. Belki böylesi daha çok işime gelir.
Biz unuturuz başka!
Ölümler arada, hatırlatır
Dünyanın malını toplasak da
Bu dünyanın sonu vardır.
“Biz unuturuz başka!” diyor Necatigil. Sahi biz mi unuturuz, öyle kalsın mı isteriz yoksa? “O kenarda” kalsın anılar, biz unutmuş gibi yapalım. Biliriz ya dünyanın da bi sonu var!
Aranarak yordamlarda bir ara
Yaşarsın.
Derken dürülür defter, başkasına gelir sıra
Sen aradan çıkarsın!
Behçet Necatigil
YAZAR: Seda CAN
TPÖÇG Blog Yazarı | Bilkent Üniversitesi Psikoloji Öğrencisi