Hatırlıyor musun bir kahve falında çıkmıştım sana. Senin tarafından hiç sevilmeyeceğimin vurgusu vardı bizim başlangıcımızda. Sen kahve falını bana anlattığında ‘O ben değilim.’ demiştim ya, kahvede çıkan sevilmemişliğimin kırk yıl boyunca üstümüzde hatrı sayılacağını düşünmedim hiç.

(Bu yazının okunması yaklaşık olarak iki dakika sürmektedir.) Yanıltmadan yanıltan bir şey varsa o da temeli olan bir […]

Olmak istediği kişi olurken olduğu kişiyi unutmuştu. Hayalindeki güzel güne hazırlanırken geçen günlerini güzelleştirmeyi bıraktığında yaşamakla arasındaki bağı kopardığını anladı.

Ancak sende zuhur eden ama kendimde eksik saydığım ne varsa bağ oluyordu ayağıma. Bu bağlardan kurtulmak için sana doğru attığım her adımda uzaklaşıyordun benden. Çünkü senden bir parça koparmamı değil, kendi parçalarımdan bir bütün olmamı istiyordun önce. 

Ne de olsa yürekte ağırlık yapan bir şey varsa aldığı her nefes biraz daha artırır bu acıyla harmanlanmış yükü.