“Her çocuk, bir yetişkindir. Her yetişkin de, bir çocuk… Çocuklardan öğrenecek çok şey var. Lakin çocuklar çocuk kalmalıdır.”

“Tüketelim, benliğimize birer parça ekleyen ve bizi ama iyi ama kötü bugünlere getiren ilişkilerimizi. Ve koşarak takalım, dar çevre yitiklerinde değer kazanan maskelerimizi, karışalım insanlığa. Duyduğumuz her sözle bir ket daha vuralım yüreğimize, kimsenin kimseyi anlamadığı ama herkesin herkese konuştuğu bu çiğ dünyada.”

“Unutma ki, aşırı duygular sana daha kolay zarar verir. Verdiği zarar ise, bazen ruhunda kocaman delikler bırakır. Kimi zaman onları sarmaya vaktin olmadan yenileri yine aynı deliklerden sızar içine.”

İçinde benim ve senin de bulunduğun bu büyük kalabalığın büyüklüğünün aksine, küçücük bir şeye ihtiyacı varmış. Küçük bir ‘umut parçasına’. Sokakta saklambaç oynayan bir çocuğun, siz onun saklandığı yerden geçerken, ellerini dudaklarına götürüp sessizce “Şşş, saklambaç oynuyoruz da..” deyip, içtenlikle gülümsemesi kadar küçük bir şeye.